Het geluid van Sturm und Drang
Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791) – Vioolsonate in e klein K.304/300c (1778)
I. Allegro
II. Tempo di Menuetto
Joseph Haydn (1732 - 1809) – Vioolsonate in G groot (na Piano Trio in G major, Hob.XV:32)
I. Andante
II. Allegro
Joseph Martin Kraus (1756 - 1792) – Vioolsonate in d klein, VB 157 (1777)
I. Allegro
II. Andante
III. Allegro
—Pauze--
Louis Gabriel Guillemain's (1705-1770) – Caprice No. 12 van ‘Amusements’ voor viool solo
Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) – Sonata voor fortepiano, op.10/2 in F groot, 1ste deel
- Allegro
Beethoven - Vioolsonate F Major Op.24 No.5 'Frühlingssonate' (1800-01)
I. Allegro
II. Adagio molto espressivo
III. Scherzo
IV. Rondo
I. Allegro
II. Tempo di Menuetto
Joseph Haydn (1732 - 1809) – Vioolsonate in G groot (na Piano Trio in G major, Hob.XV:32)
I. Andante
II. Allegro
Joseph Martin Kraus (1756 - 1792) – Vioolsonate in d klein, VB 157 (1777)
I. Allegro
II. Andante
III. Allegro
—Pauze--
Louis Gabriel Guillemain's (1705-1770) – Caprice No. 12 van ‘Amusements’ voor viool solo
Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) – Sonata voor fortepiano, op.10/2 in F groot, 1ste deel
- Allegro
Beethoven - Vioolsonate F Major Op.24 No.5 'Frühlingssonate' (1800-01)
I. Allegro
II. Adagio molto espressivo
III. Scherzo
IV. Rondo
De muziek van de ‘Sturm und Drang’ (of ‘Storm en Drang) stroming in de muziek word gekenmerkt door snel wisselende stemmingen, dynamiek met een hoog contrast en voor de 18 de eeuwse oren soms schokkerende harmonieën. De klankleur van de mineur toonsoort was bijzonder gelieft. In de ongelijkzwevende stemming die in tijd gebruikelijk was (en waarin wij ook onze instrumenten hebben gestemt ) heeft dit een bijzondere, bijna "pijnlijke" expressie. De muziek van de ‘Sturm und Drang’ geeft hele expresieve effecten, waardoor deze soms bedreigend, grillig, wanhopig, of gewoon vreemd klinkt.
Haydn, Mozart en Beethoven hebben een belangrijke deel van deze stroming uitgemaakt. In de muziek van elke van deze komponisten zijn de karakteristieken van deze stroming op verschillende wijze te horen.
Mozart’s e minor sonata is de enige vioolsonata in mineur toonsoort. Ook heeft deze sonata slechts twee delen, maar hier is een nieuwe diepgang van dramatische expressie die volledig in overeenstemming is met de minor mode te horen. Pogingen van Mozart een grotere rol aan de viool te geven in een genre die traditioneel gedomineerd wordt door het toetsenbord, komen in deze sonata tot uiting.
De viool sonata van Joseph Haydn is een transcriptie (mogelijk gemaakt door Haydn zelf) van zijn piano trio geschreven in 1792. Tegelijkertijd is deze sonata een absoluut onafhankelijk werk, waardoor het klinkt alsof deze opnieuw geschreven is.
Guillmain - laatste werk, de Caprice demonstreert niet alleen technische bravoure maar een onderliggende stroom van manische dwangmatigheid, die de persoonlijkheidsproblemen die aan de componist worden toegeschreven, onderstreept.
Deze vioolsonata van Beethoven was de eerste om te breken met het klassieke driedelige sonate formaat. Het was een voorlopige breuk, hoewel de nieuwe Scherzo nauwelijks meer dan een minuut lang is. Het werk ontstijgt de manier van componeren van de achttiende eeuw ook op andere manieren, maar in het bijzonder door de ontspannen lyriek die in ieder deel doordringt. De naam
Voorjaar Sonata (Frühlingssonate) heeft dit stuk pas gekregen nadat Beethoven stierf. Het Allegro deel is gebruikt in de musical ‘Fame’.
Haydn, Mozart en Beethoven hebben een belangrijke deel van deze stroming uitgemaakt. In de muziek van elke van deze komponisten zijn de karakteristieken van deze stroming op verschillende wijze te horen.
Mozart’s e minor sonata is de enige vioolsonata in mineur toonsoort. Ook heeft deze sonata slechts twee delen, maar hier is een nieuwe diepgang van dramatische expressie die volledig in overeenstemming is met de minor mode te horen. Pogingen van Mozart een grotere rol aan de viool te geven in een genre die traditioneel gedomineerd wordt door het toetsenbord, komen in deze sonata tot uiting.
De viool sonata van Joseph Haydn is een transcriptie (mogelijk gemaakt door Haydn zelf) van zijn piano trio geschreven in 1792. Tegelijkertijd is deze sonata een absoluut onafhankelijk werk, waardoor het klinkt alsof deze opnieuw geschreven is.
Guillmain - laatste werk, de Caprice demonstreert niet alleen technische bravoure maar een onderliggende stroom van manische dwangmatigheid, die de persoonlijkheidsproblemen die aan de componist worden toegeschreven, onderstreept.
Deze vioolsonata van Beethoven was de eerste om te breken met het klassieke driedelige sonate formaat. Het was een voorlopige breuk, hoewel de nieuwe Scherzo nauwelijks meer dan een minuut lang is. Het werk ontstijgt de manier van componeren van de achttiende eeuw ook op andere manieren, maar in het bijzonder door de ontspannen lyriek die in ieder deel doordringt. De naam
Voorjaar Sonata (Frühlingssonate) heeft dit stuk pas gekregen nadat Beethoven stierf. Het Allegro deel is gebruikt in de musical ‘Fame’.